Spraakwater
Mijn taal als middel is beperkt
om mijn verhaal te kunnen spreken,
mijn woorden zijn wat leeg, missen
het juiste gevoel, wat ik vermag
is in mijn geest geschreven, een brug te
ver, voor wat ik werkelijk bedoel.
Op louter goed gestelde vragen
kan ik niet het juiste antwoord geven
woorden worden holle vaten en de
resonantie mij de les weer leest,
de bedoeling tot juist handelen
het vermogen door intuïtie weerlegt,
wordt dit relatief onvermogen,
de taal als middel geknecht,
de ballans te mager afgewogen.
kan ik maar beter zwijgen
dié stilte die is waarlijk echt
in een permanente oefening,
worden barrières geslecht, om het
spraakvermogen terug te krijgen.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 13 december 2008
Geplaatst in de categorie: taal
Mooi gedicht.