tranen
zilte tranen
op mijn wang
het is donker
ik ben bang
ze blijven komen
uren lang
ik krijg mezelf
niet in bedwang
steeds weer denken
aan jou en mij
dat het over is
en voorbij
verdoofd door pijn
de weg nu kwijt
vervaagd van
de realiteit
droog ik triest
mijn gelaat
kijkend naar
de dageraad
een nieuwe dag
breekt weer aan
ik strek mijn rug
dit gaat niemand wat aan.
Geplaatst in de categorie: familie