Hartenkreten

hartenkreet (nr. 27.146):

Haast

Het kleine rupsje buigt en strekt zijn lijf
Snel…langs het blad en over de rand omlaag
de haartjes op zijn rug zijn hard en stijf
zal hij het nog redden.. lukt het nog vandaag?

die grote appel daar aan ’t eind van de tak
daar moet hij heen, dat is zijn doel
eventjes rusten nu… even op het gemak
ademrust, hartkloppend benauwd gevoel…

snel weer verder, het angstige duister komt
voor ’t donker binnenzijn.. een veilige schuil
maar wat is dat …daar om de tak gekromd?
grijpklauwig…. de poten van een grijnzende uil

De schijnbaar wezenlijke moraal:
Haastige spoed is vaak wel goed
Echter voor het rupsje is het …
Ach…wat jammer nu …einde verhaal.