dochter
zo heel verdrietig nu
dank zij jou
mijn dochter
waar ik zo
van hou
gaf jij te kennen
dat je me haat en
nooit meer wil zien
zelfs niet op straat
moe gestreden als
ik ben
is er niets meer
wat ik herken
aan mijn kind
mijn vlees en bloed
en kwijn ik weg
door hoe jij doet
slaap ik pas
na uren huilen
kan dan even in mijn
dromen schuilen
wacht ik hoopvol
op die dag
mijn kleinkinderen
te zien
zodra dat mag
Geplaatst in de categorie: familie
zou het graag naar mijn dochter sturen maar durf het niet.
Heel gevoelig gedicht maar wel PRACHTIG.
Een verdrietige moeder en oma!
nooit de hoop opgeven.
sterkte