Onderbroken Gekte
Er spint iets in mijn hoofd
IJl niet te bevatten is het daar
Visueel waarnemen doe ik niets
Verbaal dringt het bij mij binnen
Fluisterend zeg het mij wat te doen
Herhaaldelijk vloekend en dwingend
Opschieten nu, dit is het juiste moment
Waar wachten wij op, jij bent de sterkste
Vertwijfelde krampen teisteren mijn hersens
Mijn grauw gezicht vervormd, ik ben niet meer
Roerloos staar ik naar het afgrijselijk spiegelbeeld
Dan stoot ik mij verlossend de pen omhoog diep in mijn oogkas
De stem stopt, tijd om te vragen of het zo goed is, ontbreekt
Zie ook: http://www.ivangrud.nl/
Schrijver: Ivan Grud, 14 juli 2009
Geplaatst in de categorie: emoties