Alle inzendingen over ontbreekt

en toen we stierven dachten we: er ontbreekt iets. Dit was niet wat we ons ervan hadden voorgesteld en we zijn voor niets bang geweest. Inmiddels waren we veranderd in bloemen: hyacinten, madeliefjes, tulpen, seringen enzovoort, enzovoort, en we bloeiden bokkig zwijgend en teleurgesteld.…

klaag ik als jij kijkt in de spiegel van verwachting en gemiste dromen en jouw leed wordt vergroot door overdadig op mij in te zoomen o zeker, mij ontbreekt niets in ogen van honger en dorst ook de massa om mij heen is paraat maar zie je ook wat het kost dat ik mij vooral op de ziel verlaat mijn horizon blijkt jouw kim niet te kruisen…

er ontbreekt iets zo moet ik schuchter erkennen het is één van de drie knopen die mijn winterjas doet sluiten en word daarvan gewaar als ik kijk in spiegelende etalage ruiten voel me ongemakkelijk, heb geen vervanger of naaigerei bij de hand, vermijd namelijk graag zo'n ongepast nakend gebaar, ik ben toch geen pedofiele handlanger…

Dat geen mens in staat is, om zijn brein te regisseren. Dat de baas van Apple, niet eens één Iphone, laat staan een appel maken kan. Eén uitvinder kan niet weten, waartoe zijn vondst kan leiden. Wie kent de regels van de spelen, die we samen leven noemen? Wie kent de ultieme eigenschap, die onze samenleving mist? Welke deugden missen wij…

Het gaat er Vooral niet Koninklijk aan toe Met de royalty’s En zeker niet Met meerdere partijen en belangen Van Duncan, Wouter en Ilse Zo close, compact In het compositie/makingsproces Zo ver af Van eerlijk zaken doen The making of wordt Ik maak je af Zo ver af van het auteursrecht En dus voor de rechter De pijlers onder…

dwingend Opschieten nu, dit is het juiste moment Waar wachten wij op, jij bent de sterkste Vertwijfelde krampen teisteren mijn hersens Mijn grauw gezicht vervormd, ik ben niet meer Roerloos staar ik naar het afgrijselijk spiegelbeeld Dan stoot ik mij verlossend de pen omhoog diep in mijn oogkas De stem stopt, tijd om te vragen of het zo goed is, ontbreekt…

tijdloos beleven wij de zomeravondrust agenda ontbreekt…

Maar wat je niet verwacht is dat het verbleekt als verbeelding ontbreekt verliest het haar pracht…

waar geen wil meer is en motivatie ontbreekt is elke weg weg…

Moed Ontbreekt mij Schuldgevoel in overvloed Daarom zal ik blijven Vandaag…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

De vogel zit in een antieke kooi Zijn kopje diep verstopt in zwarte veren Zit hij te dutten of te contempleren Hij is nu niet bepaald van laag allooi Helaas is hij zijn felle kleuren kwijt Verloren aan een onbestemd verlangen Zijn zang zit in een dikke keel gevangen Hij wil ontsnappen, vliegen, zijn bevrijd Wil buiten zitten…

Alsof er een ledemaat ontbreekt, je mist iets wat je nodig hebt, om dagelijks, compleet, te kunnen functioneren...…

(Er ontbreekt immers, wat een verrassende wending moest wezen.)…

Pasjes, Pasjes, Alleen maar pasjes Wat is een Mens nog Meer dan pasjes Alleen - Het pasje Van genegenheid Ontbreekt in 't algemeen…

Instructie veiligheid reactor Petten; 'Wanneer iets op een switchboard knipperlicht Denk dan maar dat dit aan het lampje ligt Gelieve tot het uitgaat te resetten En blijkt er naderhand toch een defect Dan wordt daar absoluut niets van gelekt!'…

In dit licht heb je wat je hart begeert, mijn hart begeert niets, in alles wat niets om het lijf heeft ben ik je schaduw, doorschijnend, verteert dat weinig tot niets, waarin uiteindelijk niets ontbreekt.…

Druppels dik als tranen Slaan met kracht van steen Kringen in groen water, Die ronden en botsen Tot de kracht ontbreekt.…

In mijn wagon-lits onderbreekt wat ontbreekt tussen de rails en de buitenkant; een wijsheid die slechts redding in nuance kent; van het 'koffie, frisdrank,sprits', van die catering-vent.…

Gedachten die verdwalen in een fantasie Dromen die zich tot vlinders ontpoppen Gevoelens die zich in de wolken wanen Geweten dat de moed ontbreekt een luchtbel door te prikken…

is er geen sissende hitte, ontbreekt een ijzige kou middelen bergen en dalen zich tot een laag en vlak land zonder jou zijn er geen grenzen die ik wil verkennen ik mis je…

niet de afwezigheid maakt nog de leegte maar 't delen van herinneringen dat zo wreed ontbreekt niets liever was het mij dan dat je mij bevestigt simpel met woorden merken laat dat jij ook van mij hield…

mijn droom voor ons land is één woord: tolerant dat is waar het aan ontbreekt en waardoor men ruzie kweekt elkaar accepteren moet men proberen dat is een stimulans geef het een kans.…

Zo vaak gevonden, alleen de klank ontbreekt.…

Te Brugge in de oude vaderstad die eens vol rijke koopmans zat maar die ‘t nu al ontbreekt al buiten nog wat waalse draf en franse dwepers ijdel kaf dat niet als frans en spreekt daar eertijds, - o wat bittre schand - Heer Breydel heeft zijn bijl geplant in menig waalse borst die ‘t duur moest kopen aan zijn wraak zo hij in valse walse spraak…

Wat er nog ontbreekt, zijn woorden. Ze zijn nog zonder betekenis en niet talrijk, van een volgorde ontbreekt nog elk spoor. De volle prullenmand onthult een strijd van dagelijks geploeter, gebroken wit door geschreven zwart!…

In een vlies van onzekerheid wentel ik mij dromen verwacht ik meer dan dat zij kunnen geven Het ontbreekt hen aan geduld aan alles dat eerlijk is nee, het leven dient hard gespeelt te worden ondanks dat het is geen spel....…

weer de bocht gemist in het rechtdoor rijden iemand maakt een kruis de klok slaat twee er ontbreekt een hek op de begraafplaats graven mollen de graven vrij…

bloei ik in rijzende halmen als niets ontbreekt waar zon en water mij overgieten met stralen bloei ik bij jou als mens als jij mij roept en ik in jou mag verdwalen…

Overweldigende luchten, Dreigend zwerk, Baldadige zomerstorm Striemt over het wad - Alleen de vogel leeft, Met zijn kompanen - Van de mens Ontbreekt ieder spoor, Wat een geluk!…