Netgedichten

netgedicht (nr. 14.735):

mij ontbreekt niets

klaag ik als jij kijkt in de spiegel
van verwachting en gemiste dromen
en jouw leed wordt vergroot
door overdadig op mij in te zoomen

o zeker, mij ontbreekt niets
in ogen van honger en dorst
ook de massa om mij heen is paraat
maar zie je ook wat het kost
dat ik mij vooral op de ziel verlaat

mijn horizon blijkt jouw kim niet te kruisen
waar bergen van mist en gestolde stenen
het uitzicht lijken te versmallen;
mijn leven tot jouw gedachte te kuisen
en mijn gevoel buiten de wereld te stallen

je hoort mij niet klagen, immers het is
niet anders dan voorheen
ik verlaat me op een verworven gelatenheid
of tòch op de wezenlijke kracht in mijzelf
waar rijkdom de bloem draagt van mijn bestaan
altijd tot hoop en bloeien bereid
en pas op een einde tot dode stof zal vergaan

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 3 maart 2007