Spel

Ik durf geen spel te spelen,
te bang voor het falen,
in dromen
of met
vlagen,
mijn angst pakt me
en stopt me
in een wagen,
ze duwt me
van de berg af.

Nu is het een spel
en durf ik
niets te wagen.
Ik schiet
langs de bomen,
vlieg over gaten.
Nu is het
een spel
en durf ik
niets te wagen
en in vlagen
zie ik het al gaan.

Ik droom,
dat ik speel
en dat ik me laat
dansen
in
mijn eigen maat.
In een prachtig

ritme.


En dan droom ik,
dat jij speelt,
in je maat,
en dat jij mij dan laat
dansen
in je eigen maat,
zachte dissonanten,
en dwaze maatverschillen
stoeien en
vloeien
tot ze bloeien
tot een
prachtig resultaat

Ik ben een prachtige melancholicus
in desolaat verlangen.

spel desolaat melancholicus

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 933