Even
Gevangen in weemoed wacht ik met mijn ogen op ons afscheid
van woorden die stiltes maken
en je fluisteren wat je wilt vinden in
nieuwe gebaren en momenten.
Waar je geen spiegels hoeft te vragen.
En waar ontmoetingen wachten die je zult verzamelen met wie je wil kennen
en ook de stiltes die je geeft wil bewaren
en begrijpen.
Geplaatst in de categorie: afscheid