- Aan het eind van het alledaagse -
De weg van het alledaagse
blijft vruchtbaar zoeken
naar een onbekende vreemde,
in mij
de wereld rouwig gehuld
in geheimzinnig glazig zwijgen,
meer rechtbanken als wetten.
Teruggekeerd,
verdwaald, waarheidzoekend
als de zucht, een cynische leugen.
De weg van voortgang,
van gouden avondlucht
prees zich mooi ..
de sterkste positie
valt vaak op het einde
luistert ademloos
naar de zang van engelen
en dwingt met gebogen hoofd
het antwoord op knieën tot inkeer.
Wat is recht, wat is rots
wat is vast en justitie in eigen hart
aan het eind van elk eigen hoofdstuk
heldere verwachtingen vol goede dingen
onbevreesd
geweten en voldaan met liefde
verborg hun onvoorstelbare trots.
elke dag.. is het einde
dagelijkse routine, ondermijnen,
waarheid te confronteren,
voelde de rand van het geweten
Slik en moeras, hart van lemen hutten
zo dik en sompig,
gaf feest aan armen
die leven wilden en begeren
de onuitsprekelijke schuld.
Lucht leek opgeklaard te weten
dat elk uur verleden erbarmelijk is
als korrels der tijd
in vrije val door de zandloper
van het geweten.
Geplaatst in de categorie: filosofie