Ze loopt!

Wankele stapjes verwonderde oogjes verroest
mijn beentjes kunnen me dragen,
een stapje en nog een, drie stapjes en ineens,
loopt ze door de kamer,
vergeten is het kruipen, want die voetjes,
aan de onderkant, zitten niet meer aan de achterkant,
als ze voorbij komt, maar stapje voor stapje,
verkent ze haar groter wordende wereld.

Nog wankel en met verwonderde oogjes!
Ze komt er wel!

Zie ook: http://www.radiocapelle.nl/tegenmiddernacht

Schrijver: An Terlouw, 24 januari 2010

an.terlouwicloud.com

Lopen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 929