Hartenkreten

hartenkreet (nr. 29.831):

Reis naar het oosten

De geur van aangebrande aardappelen vult haar keuken,
verdrijft de heerlijke aroma’s uit mijn herinneringen.
Opa zit op zijn schommelbankje in de tuin, denkt aan vroeger.
Oma is even weg, als ze weer terug is
hoort hij gelaten haar bestraffende woorden aan.

Oma gaat steeds vaker op reis.
Haar reis gaat altijd naar het oosten, steeds verder gaat ze.
Glimlachend hoor ik haar reisverhalen aan.
Ik kan de geuren van de kolen ruiken, zo enthousiast is ze.
Terwijl het geratel van de boerenkarren bijna ons gesprek overstemt.
‘Neem nog een koekje! Heb je al koffie gehad?’ vraagt ze lief.
Ik kijk naar de tafel en knik onzichtbaar.
Opa is naar de winkel, koekjes kopen.

Opa en oma zitten samen op de schommelbank.
Aan haar glimlach zie ik dat ze weer aan het reizen is.
Haar paspoort, sleutels en leesbril liggen in de la
van het vriesvak.
Oma is de grens van een menswaardig bestaan
allang gepasseerd. Mijn lieve oma komt nooit meer terug.
Haar lichaam, die haar wezen als een reiskoffer heeft beschermd,
wacht geduldig op haar laatste reis.