Hartenkreten

hartenkreet (nr. 30.095):

Depressieve Buien

De oude binnenstad is winterig en nat
Mannen op weg naar huis of een kroeg,
weggekropen in hun opgeslagen kragen.
De oude hoer achter haar beregende raam,
geen gretige klant te zien, het is te vroeg
Dit is een van die winternatte dagen
met de natte geur van bejaarde scheve stenen.
De vermoeide haringman sluit zijn kraam
een dronken vent, wankelend heen en terug
zoekt vergeefse steun voor zijn slappe benen
Een oude fiets hangt troosteloos en verroest
met één wiel vastgeklemd aan de oude brug
bleek lantaarn licht wint aan kracht door schemer
‘n Druipende zwarte hond met een blafhoest
pist over mijn molières, schurft op zijn rug
een depressie hangt over de stad en mijn gemoed
de bos bloemen voor jou zijn verlept en overbodig
je komt niet meer, de klok schudt nee met zijn wijzers.
ik ga weg… schijnbaar ben ik nergens meer nodig