13 maart
Alweer 7 jaar geleden
Ben ik bestolen, bruut beroofd
Hij was jong, pas 62
Kreeg die gore rotte ziekte
Waarschijnlijk om een reden
Die ik toch niet had geloofd
Ik blijf het diefstal vinden
Voor een mensenleven
Wat is nou 62 jaar
Iets meer dan halverwege
Nog bloeiend, lang niet klaar
Ik mis nog steeds mijn pa
Dat gevoel blijft onverminderd
Het schrijnt, doet pijn en hindert
Een wond die nimmer sluit
We zijn 7 jaren verder
7 jaren grijzer
Gegriefd maar niet veel wijzer
Schrijf ik hier als eenzaam kind
Hoe het is om door te leven
Het een plek te moeten geven
En hoe oneerlijk ik dit vind
Inzender: Henk Hoek, 14 maart 2010
hotmail.comGeplaatst in de categorie: verdriet
leegte 3.0 met 4 stemmen 
561
561
Geef je reactie op deze inzending:
Beknopte taal, die erg veel weergeeft.
Zeven jaren, daarin kan veel gebeuren, maar daarmee kan een diepe wond niet geheeld worden.
Levenswijze gevoelens.