Watervaste vuren
Watervaste vuren
trotseer ik voor jou
aanhoudend,
verschroeiend,
hete vuren
Ik vertrap ze
met blote voeten
en mijn handen
op mijn rug
Niet te blussen,
niet te vertrappen
Brandend verschroeien ze,
elke regel die,
ik ooit ook had
Deze watervaste vuren
Van waarheid,
voorzien,
durven ze
de leugens
niet verder te trotseren
dan een vlugge wisseling
van blik,
deze watervaste vuren
Ik wil je bellen
je laten vertellen
hoe je dag is geweest
Ik wil de gedachte aan jou
niet langer vertrappen
die ik zo vrees
in deze watervaste vuren
Ik wil je horen zeggen
dat de dingen
wederzijds zijn
dat ze kloppen
op de deur
van jouw ijzeren hart
deze watervaste vuren
Hier zit ik dan
aan een tafel
tegenover je
vechtend
het vuur vertrappend
denkend aan
de woorden
die ik zou kunnen opwerpen
tegen de glinstering
van je gegraveerde ring in de zon
Geplaatst in de categorie: verdriet