Mijn liefste, de afgrond
Staande aan de rand
kijk ik langs de punt van
mijn schoenen
naar de afgrond
onder mij
In het zwart dat
mijn gedachten
nadert,
een oase van rust
wil ik niets liever
dan me storten in
het onbekende
Liefste,
vaarwel
treur niet
treur wel
Staande aan de rand
schuifel ik dichterbij
ik kon het niet
want de ware afgrond
dat ben jij
deze afgrond heeft zich
al genesteld
dieper
en dieper
en dieper val ik
al
in mij
Ik kon het wel
Ik kon het niet
Liefste, treur niet
Geplaatst in de categorie: liefde