Pauze...
Mokerslagen dreunen op mijn huid
Een ijzige kilte omklemd de onzekerheid
In de ogen van de arts zie ik duisternis
De ziekte, het scheldwoord, het is bij mij een feit…
Niets lijkt nu meer hetzelfde als voorheen
Het leven per dag want morgen bestaat nog niet
De strijd van bestraling en chemokuur is begonnen
Met veel angst, donkere wolken en verdriet…
Zou ik deze strijd overwinnen met mijn kale kop?
Een vraag die ik mijzelf wel duizend keer heb gesteld
Het is een feit deze pauze in mijn ontwrichte leven
waarin ik nu met angst van onzekerheid samensmelt…
Geplaatst in de categorie: ziekte