`n rijm
wij keren terug in stilte naar het niets
ontwaken is het lot dat ons bind
de reis is prachtig mooi ik fiets
verder weg tot je de waarheid vindt
zolang alles draait om alles heen
blijven de koren spreken in `t veld
alles verdwijnt
zelfs in `t veen
houdt daar geen rekening met de tijd
die blijft wel doorgaan
tot ieders spijt
in de ruimte zweeft m`n getuige de maan
zo gaan wij door met tollen en draaien
een gedicht begonnen ooit in de wind
zal met de tijd ook weer verwaaien
wij worden nooit meer kind
Inzender: marcus neuborg, 8 september 2010
Geplaatst in de categorie: tijd