Vervlogen geest
Rechtopzittend in je stoel
Je ogen kijken, maar geen doel
Er is geen liefde en geen haat
Je bent niet blij en ook niet kwaad
Ver, heel ver weg ben je verdwenen
Je geest is vervlogen met de tijd
Er staan mensen bij jou te wenen
Maar die emotie ben je kwijt
En ver, heel ver weg is het fijn
Het is er zo heerlijk toeven
Je stapte zomaar in die trein
En niets zal jou bedroeven
Je lichaam werkt wel door
Eten in en ook weer uit
Maar je weet van voor
niet hoe je achter ruikt
Want je bent definitief gegaan
Je lichaam wou niet mee
Je bent niet stil blijven staan
Maar gaan drijven op de zee
Was de pijn teveel om hier te blijven?
Was het verdriet te verdrietig
Teveel mensen die je hoorde kijven?
Ik voel me naast je nietig
En ik praat en glimlach
Ik sla een vest om je koude leden
Ik streel even je handen zacht
En wou even dat ik mee was gegleden...
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid