Wolf in schapevacht

Haar aaibaar vacht
glijdt van haar af, het leek zo...zacht.

Zie, hoe oneindig, liefjes zij lacht
ze heeft je toch weer even in haar macht.

Zoals een wolf zich ontdoet van schapenkleding
werkt zij nog enkel toe naar een ding
ze wil je raken; reddeloos maken.
Vanuit het niets valt zij je van achter aan
en laat oprechte beloftes als rook in het niets opgaan.

Verwrongen golven nemen haar gedachten mee
vernietigend voor jou in een veel te diepe, donkere, zee.

Een zachte lieve lach is al wat men ziet
met enkel haar verscholen duistere spinsels
speciaal voor jou; in het verschiet.

Want toen zij het weer wou,
was jij er niet...
je kon niet meer...
haar; haatdragend "hartzeer".

Biografie van deze schrijver

Hartzeer Haatdragend

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 5 stemmen 786