de konngin van Den Haag

ze vroeg me “of ik gelukkig ben”
“nou” loog ik “daar kun je op rekenen”
toen vroeg ze ”of ik wel eerlijk ben?”
ik zei ”moet ik het uittekenen?"

elke ochtend tranen
die mij niets vertellen
mij in haar wereld wanen
misschien dan waarschuwen
dat mijn eenzaam huis
de gedachte kwellen
aan haar lach zo levensecht
ik hoor nog wat geruis
het leven is onterecht

ik heb haar weer ontmoet
en een lichte buiging gemaakt
de koningin van Den Haag
heeft me tijdens die buiging
heel diep in mijn hart geraakt

ik ben haar kwijt
nee nooit meer samen
ze is weg, voor altijd
de kaars die ik brandde
gaat dat beamen

de koningin

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 19 stemmen 571