Hartenkreten

hartenkreet (nr. 33.845):

SCHADUW VAN HET LICHT

Van verre slingert een koude zon
mij slechts stralen naast ‘t gezicht
Als een veraf gelegen luchtballon
schenkt ze schaduwen van ’t licht

Ik ril en tracht warmte te voelen
doch koude kruipt mij in het hart
En donkere zon, zonder gevoel en
met stralen slechts uit pure smart

Warmte, zou zij dienen te bieden
zoals dit een eerlijke zon betaamt
Warmte, alom in de hartgebieden
daar een zon ’t leven belichaamt

Van verre schijnt een koude zon
mij onverhoeds recht in het gelaat
Ik herken in haar het eindstation;
de schaduw van ’t wereld kwaad

Ik ben op weg naar ’t echte licht
naar warmte van het al vergeven
Mijn ogen zijn naar boven gericht
naar waar het eeuwige gaat leven