HEMELS
Toen opeens dat herfstblad viel
zag ik hoe kort het had bestaan
Dit blaadje, misschien zonder ziel,
was alleen hemelwaarts gegaan
Ik nam het op en streelde ’t stil
aangedaan door deze hemelvaart
Dit blad, mogelijk buiten zijn wil
zocht zijn hemel echter op aard
Geroerd door ‘t naïeve blaadje
wees ik op de mooie warme zon
Hij zei ik bungelde aan ‘t draadje
dat brak en het neerdalen begon
Zo gerimpeld zag ‘t dode blad
dat ik erbarmen voor hem voelde
Ik ervoer hem als grootste schat
toen ik erna het stof eraf spoelde
Toen opeens dit herfstblad ging
zag ik hoe kort we allen bestaan
Geef dus je leven wat glinstering
voor je beseft ben je heengegaan
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl/
Schrijver: Ton Rijkers, 29 maart 2011
Geplaatst in de categorie: filosofie