Naamsverandering...
Heel de winter, kwam ons "Japie"
bij ons eten, heel gezond.
Bij ons oudjes op het pleintje,
at hij steeds zijn buikje rond.
Nu de lente is gekomen,
gebeurt er iets, wat ons niet zint.
Wie kon ooit zoiets bedenken,
onze "Japie" wordt bemind.
En het blijft ons maar verbazen,
het is onze eer te na.
Niemand had dit ooit verwacht,
onze "Jaap" is een "Jacoba."
Zij is alreeds haar staart verloren,
Aan die wilde, woeste "heer".
En ze blijft hem maar bekoren,
hij belaagt haar keer op keer.
Alle oudjes op het pleintje,
genietend van de lentezon,
lachen stiekem om dit geintje,
dromen, hoe het ooit voor hèn begon.
(het verdere leven van de ekster "Japie.")
Inzender: A.Stik-Snijder, 15 april 2011
Geplaatst in de categorie: natuur