Iemands kind geweest
Met je afgetrapte gympen aan
en je veel te korte broek
lijk je te zijn weggelopen
uit een heel oud jongensboek
Je zegt nooit veel, eigenlijk niets
maakt nooit een praatje met de buren
je lijkt wel mensenschuw geworden
en blijft maar in de verte turen
Ze zeggen dat je ooit professor was
al is dat nergens aan te zien
je lijkt een schooier in je lompen
of is dat alles schijn misschien
Je lijkt een hele oude man
hebt zelfs geen lief of aardig gezicht
niets wat er in je ogen spreekt
met je blik op oneindig gericht
Wat heeft het leven met je gedaan
wat gaat erom in je geest
één ding weten we van jou heel zeker
ooit ben je iemands kind geweest.
Inzender: Janny, 12 september 2011
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid