VERKLEUREND DONKER
Naar het donker om mij staren
en daarin de stilte rond mij zien
Ik voel mij zo vreselijk naar en
ik vraag mij af of ik dit verdien
In ’t diep duister om mij tasten
met het eenzaam als reisgenoot
Draag ik een heel zware last en
nadert de drempel tot de dood
Bij het donker zo stille wenen
om erin de tranen te laten gaan
Voel ik mij gruwelijk alleen en
voel ik de dood naast mij staan
In ‘t duister zachtjes fluisteren
nu eenzaamheid mij verscheurt
De dood praat stil; ik luister en
zie dat zwart tot licht verkleurt
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 26 oktober 2011
Geplaatst in de categorie: overlijden