regendruppel
Zo prachtig in je eenzaamheid
weerspiegel je alle werelden.
En in je vrije val
spat je uiteen in zoveel meer.
In vertraging zie ik wat is,
de eindigheid van de kosmos.
Eeuwigheid is het tij,
snelheid de vloed.
En ik,
wie ben ik,
dat ik mag zien
in vertraging?
Eb ik weg in die grote zee
als een traan?
Maar ik, ik zie toch
die ene druppel?
De regenboog als een teken
van een diep verbond.
De duif
heeft het begrepen.
Geplaatst in de categorie: filosofie