de armen van de dood
Als je wandelt in de schaduw
van je eigen radeloze gedachten,
de zinloze cirkels van steeds overdenken
en niet meer bij machte
om een licht te creëren,
de duisternis, de wanhoop
je onrustige verbeelding te keren.
Als je helemaal geen uitweg meer weet
en in het donker de weg niet ziet
verdrinkt in je zorgen,
en schreeuwt van verdriet,
dan wil ik je geruststellen en troosten,
en in mijn armen wiegen
totdat jouw schaduwen in de ochtend
als vroege nevelslierten vervliegen
en jij niet meer hoeft te vluchten
in hoge nood,
in de armen van de dood.
Zie ook: http://gedichten.mijnbestseller.nl/misspotter
Schrijver: wilma montanje, 19 februari 2012
Geplaatst in de categorie: overlijden
Ik merk dat je al mijn gedichten leest en voorziet van altijd een aardige opmerking.
Dankjewel daarvoor.