Vleugels

Vanuit het niets,
spontaan,
doet vrolijke liefde zich ontleden
geliefden laten elkaar, wederzijds, met liefde bekleden.

Ieder met zijn luchtige, gelukkige, vrolijke schaterlach,
elkaar liefhebben, het voelt zo goed, het mag!

Tot... aan die beruchte te hoge treden
zij kan die treden niet beklimmen
iedere zware trede vol met zijn verwachtingen en eisen
waarbij voor haar opnieuw de bergen te hoog rijzen.

Machteloos, slaat zij haar vleugels teleurgesteld
opnieuw uit,
hoog in de lucht en vlucht............
opnieuw richting vrijheid, zorgeloosheid,
ze slaat de ballast met haar vleugels van haar af,
wil het kwijt
eindelijk die ontevreden zwaartekracht weer kwijt.

Propere liefde kan je enkel opvangen
maar nooit zo zwaar behangen
vol met enkel eisen en eigen belangen.

Had haar toch vleugels gegeven om te blijven vliegen
vrijheid voor elkaar gunnen om nooit te hoeven liegen
pas dan is liefde zo mooi
stop liefde toch niet steeds in een kooi.

Verwijt haar toch niet
dat zij haar vrijheid zo nodig heeft
opdat zij dan pas die echte liefde voor jou beleeft.

Vrijheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 385