Hartenkreten

hartenkreet (nr. 36.893):

Railingvraag

Gaat ie, gaat ie,
Gaat ie goed?
De natuur is aan
Z’n jaarlijkse ont-
Ploffing begonnen
Met z’n hoerige
Geuren langs elke
Benzineweg, met
Water dat
Protserig parelt
onder een lucht
blauwer dan
bloed rood kan
wezen. En op de
bootterrassen, die net
als een echte boot
langzaam wiegen en
je zo bijna verliefd
maken, worden winter
ervaringen uitgewisseld
over het complexe
leven. Iedereen
hoopt op beter, gode zij
dank en, ja, daar komt
ze weer de goedgemutste
serveerster met een open
jong gezicht maar wel
met een hoop zorgen
die ze verbergt achter
haar voorhoofd,
gelukkig maar, en daar
is weer een rosé hup sakee.
De wind waait nog wel
Koelte van ver
Ergens waar het nog veel
Kouder wezen zal.
Zij die me vernederen
Nu al vele jaren
Eigenlijk vanaf het begin
Drukken zich nu uit in
Mijn herinnering.
Zou ze over de railing
Van deze terrasboot willen
Flikkeren en nooit meer
Aardig gevonden willen worden
Maar zoiets kan ik me
Niet veroorloven. Ik denk,
Vermoed, weet, twijfel of
Dit wel zo verstandig is.
Ik moet het aan iemand
Vragen, maar aan wie
In Godes naam? Ik kijk
Rond. Is er iemand op deze
Terrasboot die zich daarvoor
Goed zou kunnen lenen? En stel ik
Zou ’t proberen, dan begin ik
Toch eerst en vooral over hen
En hen complimenten te
Maken en grappige kennis
Van mijzelf te spuien en geil
Te worden van de spleet van
Hun decolleté om dus
Al met al niet bij mijn
Railingvraag terecht te
Komen. Die blijft zitten in
Een hoekje, een donker
Hoekje van mijn zolder.
Ga zo terug naar huis toe
Fietsen. Daar kijken bange
Ogen me aan. Zal ik
Weer golfjes tekenen gaan?

13 mei 2012