Verlangen
Verlangen naar rust
trilt door mijn denken.
De alles omvattende hoop
is gestorven, vertrapt
vergruist in koele
wegwerp gebaren.
Te zus te zo bevonden.
Maar de wind zingt,
waait over de zee
die is prachtig azuur.
waait verder, naar daar,
waar niemand nog luistert.
Verloren haar greep.
Rust eindeloze rust,
in mijn hart, mijn zijn.
Onvindbaar verlangen,
dat op de klanken van
een troostend lied,
misschien vindt...
De rust.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid