afscheid
Dit was het dan.
Het gaat niet meer.
Ik ben zo moe!
van het vechten.
zo geboren
en gebroken
want ik kan niet meer
verder.
als je lijf
je vertelt
en je geest niet meer
verder kan.
omdat je je
anders voelt
dan je eruit ziet.
als man geboren
maar eigenlijk
ben ik een vrouw
en dat alles
sloopt je
van binnen
energie is op
en niemand
die dat begrijpt..
zo moe
van het vechten
om een plekje
mezelf te zijn
ik ben zo moe
en wil niet meer
help me anders
vrouw te zijn
maar hulp komt te laat
want als je dit leest
ben ik hier niet meer
omdat ik het niet langer aan kon zien
ik besluit bij dit gedicht
om afscheid te nemen van het leven
want het is me niet gegund te
zijn wie ik ben.
ik ben zo moe,
leg me neer
hier nu het nog kan
omdat ik me zo voel
alleen
laat me sterven nu het nog kan
want ik mis een knuffel
dat is ook nog zo
een beschadigd leven
wat je niet ziet, is er wel
ik zou willen dat daarvoor meer
aandacht kwam in de media
ik laat me gaan
Geplaatst in de categorie: emoties