wekker
Ik haat de wekker die mijn nachtrust steeds verstoort
en die mij slaap ontfutselt waar ik zó aan toe was.
Soms denk ik: ‘k wou dat ik dat kreng niet had gehoord,
of dat dat rot signaal ook zelf een keer te moe was
om te starten en mijn ochtendhum te tarten
door haar onophoudelijk, oorverdovend gillen
op een uur dat ik mij liever nog eens omdraai om te chillen,
mij verbijtend, zelfverwijtend dat ik vóór het slapen gaan
dat stomme ding weer heb geduld en in mijn buurt heb laten staan.
Het is nog donker als de eerste tonen klinken
in mijn vredig en zo heerlijk stille huis.
Ik geef een welgemikte dreun en sla voorgoed het kreng tot gruis,
om in mijn allermooiste droomland te verzinken.
Geplaatst in de categorie: tijd