DE STATENBIJBEL
Ik lig hier nu al vele eeuwen
mijn knekels liggen door elkaar
er is niets meer van te breien,
dat komt door het respectloos heien
de kist om mij heen, is al verdwenen
mijn schedel heeft nog al mijn tanden
ik mis veel kootjes van mijn handen
de mooie bel, die ik heb meegekregen
heeft altijd aan mijn zij gelegen
de Statenbijbel is ook al tot stof vergaan
mijn mooie tekst is naar de maan
eigenlijk wil ik hier niet blijven,
maar wie wil mij nu nog hebben
ik denk erover om op te staan
en met al mijn gebreken verder te gaan
ga op bezoek bij bekende mensen,
die zullen mij zeker niet wensen
als ik aanbel aan de deur
denken ze colportage geen gezeur
wat kan ik überhaupt verkopen
zonder op straat voor gek te lopen
houten kisten of kartonnen dozen
om daar weer eeuwen in te verpozen
met als resultaat het bovenstaande
kerkhoven schonen, dat is nu gaande!
Zie ook: http://www.udingiam.com
Schrijver: HANS UDING, 4 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: overlijden