Klank van de eeuwigheid
Ode aan de Tolberter kerkklok
Nu eens in het gloren
Van de morgenstond -
Dan weer bij het
Vallen van de avond
Maar evengoed als
Het eind van de morgen
Overgaat in het aanbreken
Van de middagtijd
Wordt heel mijn wezen
Opgetild door machtige
Golven van geluid die
Geleidelijk aan mijn
Gevoelens weg doen ebben -
Wordt wie ik ben
En wat ik denk
Met zo veel vertrouwde
Beelden van hen die
Niet meer zijn
Op onzichtbare golven
Meegedragen naar
De eeuwigheid
Geplaatst in de categorie: tijd