Sneeuwvlokjes
Sneeuwvlokjes, door verbitterende vorst verbleekt,
dwarrelen dwalend neer uit het wit wolkendek
op mijn gelaat, dat wanhopig om warmte smeekt,
door eenzaamheid doordrongen sinds 't vertrek.
In paren dansen zij rond elkaar heen
in de kou, trachtend elkander te omarmen,
opdat zij liefhebben, beminnen, verwarmen,
al dwarrelend neerdwalend naar beneen...
op mijn gelaat, bibberend, bedroefd, noch bedorven
sinds de gedachte aan mijn lief, mijn eigen sneeuwvlokje,
waarmee'k mijn levensvlucht heb rondgezworven.
Mogen wij elkaar omarmen, liefhebben, verwarmen,
beminnen, wanneer de vorst verdwenen is, als sneeuwvlokjes,
uit de wolk der innigheid verworven.
Geplaatst in de categorie: liefde