Mijn schaduw

Gloeiend heet was het die dag,
verkoeling zoeken
Een licht zeebriesje voelen.
Het zand speelde met mijn tenen.

Aan de afgebakende horizon,
stond de maan in de plaats van de zon.
De koelte deed me goed
Ik was rustig, rook de zee met zijn rollende golven.

Plots voelde ik me niet meer normaal
schrik sloeg bonkend tegen mijn hart.
Ik bleef steken in het zand,
geen voet kon ik nog verzetten.

Ik voelde me bespied
iemand wandelde mee.
Mijn adem stokte
Een donkere gedaante achter mij.

Met elke stap trapte ik de zandkorrels uiteen
Mijn voeten voelden nog de tinteling,
maar mijn lichaam was versteend,
door de dreiging achter mij.

Ik wou me omdraaien,
hem vastpinnen op mijn netvlies,
zo zou ik hem altijd herkennen.
Nonchalant draaide ik me om,
er was niemand die mij volgde
alleen mijn schaduw.
Mijn eigen ik had me gezelschap gehouden.



Claire Vanfleteren ©

... Ik maakte een schilderij over de schaduw van een individu, zie hierbij, daarom schreef ik het gedicht. Al mijn schilderijen zijn gemaakt door een gedicht, of juist omgekeerd. ...

Schrijver: claire Vanfleteren, 27 februari 2013

claire.vanfleterenskynet.be

schaduw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 190