Blijven spelen
de zon gaat onder in mijn ziel
glans en levenslust zijn zo verdwenen
neerslachtig mag ik overvloedig wenen
plots klopt "schitterend idee" aan mijn deur
maakt bonte schetsen in oranje kleur
losgekoppeld van die domme sleur
ik kom terug in harmonie, ben niet meer ziek
maak fantasie en droom weer identiek
nieuw is het leven dat ik nu zie
vind mezelf een klein maar echt genie
denk niet langer aan verleden of toekomst
en verbeeld het nieuwe "nu "dat groeit
dan pas komt spel en kind-in-mij aan bod
tot weelderige bloei door omgebogen lot
... teveel denken laat het speelse niet meer toe ...
Schrijver: Hilde Hardeman, 7 april 2013Geplaatst in de categorie: filosofie