Strandwandeling

Wanneer ik de boulevard bereik,
de woelige zee zie,
word ik eindelijk rustig.

Als strandtenten met kreten van eten
achter me,
‘k alleen met de vogels ben,
voel ik me thuis.

Kanten randjes van schuim,
sieren de kust,
zeewier, schelpen, flesjes en blikjes
een armzalige ketting.

Grijs-groen wapperen duinen,
welvend als borsten,
maagdelijke pannen verleiden.

Ik zing in de wind, laat me door haar
overstemmen.....

Er komt een stip uit de verte,
is het een jogger?
Vlug nadert hij,
het blijkt een ferme figuur.

Plotseling, bij ’t passeren
blik ik in een doorleefd gelaat
en drukt het een glimlach op me af.

Verder loop ik
en zie een spoor
van stevige schoenen,
leg er mijn voet in,
zacht en bloot,
kijk achterom,
zie hem ook stilstaan,
doorgaan,
om weer te worden
tot een stip aan de horizon.

natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 344