Rozenboog
Zo stekelig ooit
Jouw ranken waren,
Zo pijnlijk het contact
Terwijl ik het overbodige
Bij je wegnam, weggenomen
Wildgroei die alleen
Mijn eigen ik ten goede
Kwam waarvan ik geleidelijk
Aan vervreemd was,
Onthecht van de mens
Die ooit ik heette -
Ben jij na eeuwen van
Onrust een bloeiende oase
Van orde en regelmaat
Geworden - teken van
Leven dat met zichzelf
In het reine gekomen is
Geplaatst in de categorie: psychologie