Verzuchting...
Jouw kruin zucht onder de zwaarte van zomerse lover.
Het dichte groene gebladerte beschaduwt het droge gras,
terwijl een lichte frisse bries speelt met minne-gevoel
en strelend zacht raakt.
Je tekent een spel van liefdesbeelden
met elk blad dat versmelt in het lucht-geheel.
Warmte-golven deinen over je groene huid en zoenen zacht,
net niet aanrakend,
het vochtige hart van jouw zijn,
snakkend naar verkoelende zuiverende regen,
smachtend naar die kleine druppelende vochtdeeltjes,
die helend over je heen glijden
en elke pijn in je stam gekerfd verder dragen
om in moeder aarde te begraven.
Je ademt en ondergaat,
je leeft en beleeft,
je ontvangt en je geeft.
Krachtig schieten jouw wortels zich vast.
Ankerend en zuigend neem je elk universeel weten in je op
en door jouw sappen wordt het als voedsel voor elke bladkorrel,
uitgeademd in het luchtgeheel.
Jouw kruin zucht voldaan,
ontdaan van oud verleden,
gevuld met nieuw liefdevol heden.
Zonsondergang groet je bij het slapen gaan.
Je sluit het lover, je kruin in rust
en voelt in de vallende nachtelijke stilte
nog slechts verkoelende vrede!
Geplaatst in de categorie: natuur