Spijt
Woorden gaan als een vergeet-mij-nietje.
Behalve de zin die nooit is uitgesproken.
Alles naar de kant in een hoek geveegd.
Het hart met de schouders ineengedoken.
Als schaamte of misschien onwetendheid.
Het woord dat onopgelost blijft knagen.
Een terugkerende onbeschrijfelijke steek.
Het woord dat je blijvend mee moet dragen.
Geplaatst in de categorie: verdriet