Vogelvrij
Vaak heb ik het gevoel dat mensen mij niet snappen.
Want ik moet niet lachen om hun grappen.
Zij denken hij is niet normaal,
die voldoet niet aan ons ideaal.
Soms is er wel een echte klik.
Dat geeft mij dan wel een kick.
Maar diep van binnen is er brand.
Er is iets met mij aan de hand.
De zelfbeheersing ebt langzaam weg.
Zit mij dwars en je hebt pech.
Niemand zal mij nog kleineren,
of mij proberen te typeren.
Als dat wat ik niet ben
of iemand die ik niet ken.
De tijd van stilzwijgen is voorbij.
Van nu af aan ben ik vogelvrij.
Geplaatst in de categorie: emoties