Weerzien
Ik zag dat je wegging
wegging over paden
vol ritselende bladeren
want het was herfst toen
de laatste bloemen stierven
en de wind voelde waterkoud...
Maar ik wou niet dat je verdween
oploste in het nevellicht
van het bleke najaar
andere oorden zocht
zeer lieflijk voor velen wellicht
en ook voor jou misschien...
Het werd winter
in de wereld en in mijn hart
grauw in de uren zonder jou
De rivieren waren vol ijsbloemen
De wolken broos en weerloos
maar kleurloos zonder jou...
Toen kwam een heldere lentedag
een dag vol zonnige hoop
waarop je weer voor me stond
en zei : “ik ben terug”
De vreugde was immens...
Onze ogen lachten en zongen...
Wij waren één...
Zie ook: http://youtu.be/xCVea05GFHU
Schrijver: Troebadoer, 15 december 2013
Geplaatst in de categorie: liefde