Hartenkreten

hartenkreet (nr. 41.457):

Afstand

Ik had je nooit,
nooit zo moeten laten gaan
Niet zo,
in die laatste dagen,
uren van je leven
Ik blijf maar denken,
er bij stilstaan
Denk niet,
dat ik het mezelf,
in mijn tijd hier,
ooit nog kan vergeven

Want papa
Ik heb de kansen
laten liggen
toen ik ze kreeg
Besefte niet zo goed
de waarde
Had nog zoveel,
heel veel willen zeggen
Maar ik zweeg
In jouw laatste momenten
hier op aarde

Er was altijd een excuus
om niet te hoeven rijden
Ik bleef piekeren,
nam vaak geen besluit
Vond de afstand
soms te ver
Ook onderschatting
van jouw ziekte
Het kwam mij,
hoe gruwelijk nu,
toen niet uit

Ik snap nu pas
wat ver is
De onvervulde wens
om weer bij jou te kunnen zijn
Maar jij bent weg,
komt nooit meer terug
Dat vreet aan mij
Het steekt
En doet nog zielsveel pijn