Ochtend-troost
Ik spoel niet aan
in je blik zonder woorden
in de zoute dauw van ochtend-troost,
maar krul me
in de warmte van je lepel-schoot
en smaak de stroming
van verloren gegane tijden onder je huid.
Stiekem verberg ik jouw geurende lijnen
en dwaal tussen verlangen in samen zijn,
terwijl lonkende stilte tot verlamming smelt.
Ik verdrink me in de zilte gewichtloosheid
naar totale overgave,
gewiegd tussen de golvingen van je borsten
waar jouw doffe hartslag het moment bekleedt.
Seconden gaan als uren denken in het "NU"
tot een fluistering het eindeloze beven breekt
en rust zich zoekt in binding !
Geplaatst in de categorie: liefde