knarsende tanden
Het lukt me niet
Wie niet ziet
Geen mooie dood
maar een rijnvis
Observeerde m'n bron en
Meanderende lang voordat
Woorden überhaupt kropen
Meeuwen brengen eb en vloed
Zodat het ruis en licht zo niet
Prijs geeft zo zoet
En het Andreas kruisingedicht
Maakt alles zo spannend en smoel
Vergeef me dit versje zonder doel
Het ruis schuimt in m'n smoel
Donderend maar ingetogen met gevoel
Het is niet de terugkeer
Maar het aanmeren
In een lachspiegel
Zonder tijd
Waarschijnlijk die
Van mij
Zonder regendruppels
Zonder zon
Zo niet de dauw
Waar ik enkel werkelijkheid
Aanschouwde
Geplaatst in de categorie: planten