Alles hangt onontkoombaar samen
Onbewust nog van wie ik was
En waar ik woonde, welk dorp
In welk land was mij allemaal gelijk -
Feit was dat ik een fietsje had
Waarmee ik door mijn eigen kleine wereld
Reisde weg van de wolken
Op naar de zon die in het westen
Uitbundig onderging;
Wolken die me volgden
Al weet ik niet waarom,
Misschien wel omdat de grote jongens
In het dorp mij dagelijks moesten hebben:
Schelden, jouwen, en ik begreep niet waarom -
Vijf was ik, toen de stoere helden mij
Elke dag wel "Ouwe" toeschreeuwden, pas later
Begreep ik hoe en wat:
Mijn vader was immers al zeventig of zo,
Dus vonden ze het nice om mij Ouwe te noemen
En misschien was mijn vader wel mijn vader niet,
Schreeuwden ze, maar was ik zo maar een kind van
Een van mijn zussen die immers mijn moeder konden zijn;
Schelden, schreeuwen, uitjouwen
Raken niet je vel maar wel je ziel
Als je vijf bent,
Een scheve start in een kinderleven
Dat ooit uitgroeit tot volwassenheid -
Na een leven lang knokken om er te mogen zijn,
Vechten voor elke meter die de ander mij misgunt,
Is de energie op, slaat de depressie toe,
En komt alles onontkoombaar samen
... inspiratie: gedichten van Les Murray, Australische dichter met Schotse roots. ...
Schrijver: Bert Weggemans, 30 mei 2014Geplaatst in de categorie: psychologie