Hartenkreten

hartenkreet (nr. 42.714):

weemoedig

het was een warm weekend en het leek
of mijn verjaardag elke dag wel “alvast“
werd gevierd.
op de vooravond dan, lekker in je armen

keek ik terug met enig weemoed. och,
zoveel mensen zijn er niet meer.
het gemis doet me zeer.
wenste me even een terug in de tijd

niet kunnen slapen voor je verjaardag
(ik wist het nog zo goed)
geen zorgen, gewoon kind zijn
feesten, met mijn ouders er nog bij

ah, ik mag niet klagen.. ik het lentekind
voornamelijk leefde ik in de zon
kindje zonder zorgen. en vandaag?
draagt mijn gelaat een warme lach
omdat het toch weer mag

weet dat ik niet terug kan naar mijn jeugd
(enkel in herinneringen, gelukkig wel)
ik draag de tijd gewoon met enige weemoed
en ben ook dankbaar omdat het was zoals
het was en is zoals het is…