Pats!
Momenten vliegen voorbij,
Ogenblikken duren hooguit een tel,
Ook al lijken ze af en toe
Eeuwen te duren in de beleving
Van hem die de pijn van
Het leven ondergaat,
In werkelijkheid zijn ze
Na een seconde of zo al weer
Vervlogen in de tijd -
Probeer mezelf te vangen
In het moment, roep hardop
Maintenant, jetzt, now,
En daana Pats! als wil
Ik het moment vangen in
Mijn hand die zich meteen
Daarna sluit, maar tussen
De kieren van mijn vingers
Is het al weer gevlogen
In de tijd, en mijn leven
Niet meer dan louter vergankelijkheid
... De titel van dit gedicht is een echo van De Optocht van Toon Tellegen ...
Schrijver: Bert Weggemans, 27 juli 2014Geplaatst in de categorie: psychologie